Możesz, jeśli myślisz, że możesz

Mocne wybicie, koncentracja na wyuczonych na pamięć ruchach, wszystko takie samo, jak na treningu. Różnica tylko w temperaturze - w Mediolanie pełnia słońca, żar z nieba... Patelnia... Nie to co w naszej tarnowskiej „lodówce“, jak czule nazwywamy polski standard... Uderzenie w wyłącznik! Zegar pokazuje 10,36. Nowa „życiówka“. Jeszcze nigdy nie biegłam tak szybko podczas zawodów... Radość? Napewno! Ale czuję w sobie jakiś niedosyt. Cieszę się i jestem szczęśliwa, ale... No właśnie pozostaje małe „ale“. Bo z jednej strony wywalczyłam 4 miejsce na Pucharze Świata i to poprzedzone 3 miejscem w eliminacjach... Medal był tak blisko...

Gdyby mi ktoś przed zawodami zaproponował czwarte miejsce, to przyjęłabym je w ciemno, bo takie miejsce na Pucharze Świata zawsze uważałam za ogromny sukces. Nie wierzyłam, że już teraz mogę biegać tak szybko i walczyć na równi z Ksenią, Julią i Edytą. Dla mnie to duże wyróżnienie.

Najważniejsze jednak, że poczułam, że... mogę – bo jak mówi tytuł pewnej książki: „ Możesz, jeśli myślisz, że możesz“.

Zatem wiem, że „mogę“, a „nie mogę“ to się już doczekać kolejnych startów!